We zijn er bijjjjjna!

Damnnnnnn gekke ritjes de laatste 2 weken. En dan bedoel ik vooral gek koud!
Ik heb er inmiddels al wat minder last van. Ook omdat ik sinds Wenen met minimaal 3 lagen aan shirts en joggingbroeken en sokken rond rijd. maar m'n motortje heeft sinds het sneeuwige vertrek in Wenen wel wat opstart probleempjes. Maar ook al kost het wat pijn en moeite dat 24 jaar oude kreng start nog steeds. Nogmaals ik had echt verwacht dat m'n motor wel wat problemen zou geven tijdens dit reisje. Daarom heb ik dus ook voornamelijk gereedschap en spullen voor onderhoud zoals spuitbussen in m'n backpack. Daarnaast ook nog hele collectie reserve onderdelen in m'n tanktas. Al die zooi sjouw ik dus al 7 weken mee en ik heb er nog steeds helemaal niks aan. Maar leuk dat ik het mee sjouw dacht ik zo.
Ennnnn naar Berlijn dus! Vroeg in de ochtend met -4 vertrokken uit Praag. En ja zoals ik al zei in m'n vorige blog was mijn laatste bezoekje aan Berlijn niet helemaal top.
Ik ga niet zeggen dat ik bang ben om naar Berlijn te rijden, maar toch wel een soort spanning. En dan reed ik ook nog op een motor met een prachtig kartonnen kentekenplaatje. Natuurlijk zie je dan ineens overal politie, gelukkig ben ik op de weg naar Berlijn niet aangehouden dussss dikke prima. Een paar weken geleden had ik ook gezegd dat ik zin had om eens uit te testen hoe hard m'n motor wel niet kan. Tja die zin was ook ineens verdwenen tijdens het koude ritje. Heb misschien een keer 140 gedaan en dat vond ik al hard zat. Halverwege nog steeds zonder brokken aan het scheuren dus ik werd al iets zelfverzekerder.
En ik heb eindelijk een keer kunnen file rijden. In het gebied waar ik woon kennen ze geen files dus ja heeft even geduurd.
Eikel dat ik ben natuurlijk extra breed glimlachen en zwaaien naar alle stilstaande auto's die ik rustig links en rechts voorbij reed. Vonden die gekke Duitsers niet leuk aan hun zure hoofden te zien. Na 2 kilometer zag ik wel waarom er een file was. 1 grote chaos door een auto die tegen de railing aan was geklapt, overal brokstukken. Toen kreeg ik wel een kleiiin paniek/flashback momentje. Maar toen ik daar voorbij was had ik ineens een lege snelweg helemaal voor mezelf. Net een klein kind, beetje heen en weer rijden over alle banen en toeteren en knoeien, ineens niks geen angst of wat dan ook.
Uiteindelijk in Berlijn aan gekomen. Wederom een hostel met zwembad en sauna. Daar heb ik dus heel veel gebruik van gemaakt want ik begin wel een beetje op te raken na 7 al die avonturen die ik de afgelopen weken heb mee gemaakt.
Ben nog wel even de stad in geweest om de toerist uit te hangen ook al ken ik inmiddels Berlijn al aardig. De eerste keer dat ik naar Berlijn ging was in de 3e klas met een schoolexcursie en de laatste keer was dus na m'n ongelukkige auto ongeluk. Toen zijn we echt in een middag heel Berlijn door gerent om van alles te zien, daarna hebben we een trein gepakt en ergens midden in de nacht waren we weer in Nederland. Dat was dus een bliksem bezoekje Berlijn. Daarom was het wel een beetje vreemd om nu in m'n eentje in alle rust door Berlijn te lopen.
Wel weer overal die stomme kerstmarkten! Ik vind die dingen gewoon niet leuk ok!
Ik heb wel genoten van de muur. De vorige twee keer had ik niet echt tijd om die goed te bekijken. En dan stelt de muur natuurlijk niet veel voor, het gaat mij vooral om de graffiti en andere kunst op de muur. Zulke gave tekeningen en teksten. Ik hou d'r van. Heb ook echt super veel foto's er van gemaakt en van de rest van de stad eigenlijk niet heel veel.
Owja en ik was de Ampelmännchen dus helemaal vergeten. Ik hou van die dingen. Normaal haat ik stoplichten, maar deze mogen van mij zo lang op rood staan als ze willen! I don't give a fuck! I like them!
Had ik al een keer m'n irritatie geuit over die stomme sightseeing hop on hop of bussen? Volgens mij niet. Mag ik zeggen dat ik die mensen echt niet snap die daar in zitten. Ik ben ze echt overal tegen gekomen op deze reis, maar in Berlijn begon ik me er pas echt aan te irriteren. Zitten ze dan in die bus met een camera voor hun gezicht alles te filmen waar ze langs rijden. Ik heb dus ondanks m'n zere voeten gewoon heel Berlijn door gewandeld. Gewoon met de benenwagen en mij hoor je niet klagen. Ik geniet!
Oh en ik heb inmiddels al een lading foto's op facebook geflikkert, maar besef wel dat ik voor elke foto wel eerst genoten heb van het daar en nu momentje. Op een gegeven moment was er een stel dat vroeg of ik een foto wilde maken en ik was het even zat dus toen heb ik ze voor het blok gezet. Ik wilde ze best fotograferen maar eerst vroeg ik ze of ze wel beseften waar ze waren of waar ze naar keken? Beschrijf het is? Euuuuuuuuhm ja dat is lastig he! Maar goed dat is een irritatie dingetje van mij. Voor de rest fotografeer er lekker op los en geniet bij thuiskomst lekker van je foto's;)
Ik heb in Berlijn ook nog even m'n vingervlugheid uitgetest. Want ja ik moest natuurlijk wel een stukje Berlijnse Muur mee naar huis nemen voor m'n broertje en zusje. Ergens in de buurt van de Potsdammer Platz heb ik dus een stuk van de muur kunnen breken.
Daarna natuurlijk uiterst onopvallend en te overdreven de stenen stiekem bij elkaar geraapt waarna ik ineens achter me iemand politie hoorde roepen, een stel rare Russen, Aangezien ik niet goed kon uitmaken of het een grap was of niet heb ik het toen maar op een lopen gezet, je weet het maar nooit met die Russen. Luka&Elmo hebben nu in ieder geval een stukje muur. Ik kon natuurlijk ook een achterlijk duur ansichtkaartje kopen, zogenaamd met een "stukje muur" maar die troep geloof ik niet dus dan maar zo. Verder heb ik heel wat currywurst naar binnen gewerkt.
Berlijn wilde ik dus eigenlijk alleen maar heen om twee redenen.
De eerst was omdat ik bang was om naar Berlijn te gaan en daarom wilde ik dus gewoon wat aan mezelf bewijzen denk ik. Want sinds m'n ongeluk rijd ik bijvoorbeeld liever niet als het sneeuwt en ik als ik dat wel doe is het flashbackflashbackflashback. Kan het niet echt uitleggen, maar ik ben inmiddels 5 jaar verder en ik heb het nu gedaan MET de motor EN zonder ongelukken te veroorzaken dus ik voel me goeeeeed! En nu weet ik dat ik het wel kan zonder ongelukken haha.
Maar de tweede reden voor mijn bezoekje aan Berlijn is een bijzondere.
Ik ben vroeger heel vaak verhuisd, en heb dus heel veel vriendjes&vriendinnetjes ontmoet, maar ook weer achter gelaten. Maar Facebook is echt een prachtige uitvinding wat betreft het terug vinden van oude vriendschappen.
Vorig jaar kreeg ik een vriendschapsuitnodiging van een basisschool vriendin die tegenwoordig in Berlijn woont en werkt. En ja daarom wilde ik dus ook graag naar Berlijn. Ooit speelden we samen verstoppertje en waren we gewoon heerlijk kind en nu zijn we volwassen mensen, na 15 jaar heb ik Kim dus weer gezien. Dat was heel gek, maar ook echt super leuk en bijzonder en weet ik het allemaal. 's avonds wat gaan eten en drinken en vooral heel veel herinneringen opgehaald. Het geheugen is een gek ding. Ik was zoveel vergeten, maar op dat moment kwam er weer zoveel naar boven. Nu weet ik weer wat een mooie tijd ik heb gehad in Bruchterveld al die jaren geleden. Mooie avond! Het was zelfs zo gezellig dat ik aan het eind van de avond nog aan de alcohol ben gegaan, cocktails enzo. Weet iemand overigens waarom het een cocktail heet? Gekke naam. Maar goed door de alcohol wel lekker geslapen die avond. en ik heb ook een awesome photo booth foto als aandenken.
Ik had me geen betere afsluiting van m'n reis kunnen bedenken. Thanks Kim! En nu m'n "Berlijn angst" weg is sowieso vaker naar Berlijn natuurlijk.

Ik klaag eigenlijk nauwelijk tot nooit, maar damn tussen Berlijn en thuis zit bijna 600 kilometer aan asfalt waar ik met de motor over moet scheuren. Na het ritje van Zwitserland naar Nice had ik gezegd dat ik nooit meer zo'n lange afstand wilde rijden, maar aangezien er tussen Berlijn en thuis niks meer is wat ik wil bezoeken gaan we er maar gewoon voor! En dan echt eens kijken hoe hard ik kan gaan met die motor van me.



..........................Dus ja we zijn er bijjjjjjjna!
Dat is wat ik heel veel heb geroepen op de weg van Berlijn naar huis.
Want stiekem ben ik dus al sinds gistermiddag thuis. In een tijd van 5 uur en 30 minuten was ik 's middags in Nederland. Met een gemiddelde snelheid van 160 kilometer per uur gaat dat best makkelijk. En voor de mensen die het willen weten ik heb ongeveer 10 minuten lang ergens tussen de 180 en 190 over de snelweg gereden. Dat is hard zat op mijn motor met al die bepakking en eerlijk niet eens leuk.
Maar goed...

Ik had gezegd dat ik ergens volgende week thuis zou komen omdat ik er wel van hou om mensen te verassen.
Vrijdag eerst m'n pa verrast toen ik ineens voor de deur stond te gassen en te toeteren in de regen.
En vandaag m'n broertje en zusje verrast met een bezoekje in Deventer.
Nu gaan we eens in Emmen kijken of ik nog wat mensen kan blij maken met mijn aanwezigheid.

Voor nu: Na 7 weken en 14 landen is mijn motor avontuurtje ten einde.
Maar ik heb de smaak van zowel het reizen als het bloggen wel te pakken dus tot weerziens lieve lezers

1&al liefde!