Nat, natter, natst

Jaaa daar ben ik alweer! Had toch gezegd dat ik zou proberen wat vaker iets te schrijven. Nou daar gaan we weer!

Ik zat dus in Trikala, helaas met regen. In Italie had de regen Cinque Terre al een beetje verpest. Zou toch niet waar zijn dat zo vlakbij Meteora het weer mis gaat met het weer. Ik heb de ochtend een beetje afgewacht of het zou stoppen met regenen, maar tegen 11 uur had ik de hoop opgegeven en heb ik mezelf in m'n motor outfit gehesen om naar Meteora te rijden. Het lag op ongeveer 20 kilometer afstand en er was ook een bus en trein verbinding, maar dat vond ik te veel gedoe en ik wilde voornamelijk naar Meteora om daar met de motor rond te scheuren.
Dus daar gingen we dan. De weg er naar toe was super mistig, maar wauw! Het moment dat die rotsformaties langzaam uit de mist tevoorschijn kwamen, onbeschrijfelijk. Dimitris had me een beetje laten zien hoe en hoe ver ik naar boven kon rijden. Dat was dus een aardig eindje. Er was alleen wel echt heel veel mist, maar het moment dat ik de heuvel op reed was de regen ook ineens foetsie dus ik was 1 blije motormuis. Daarna langzaam naar boven gereden en daar meerdere kloosters bezocht die zich daar bovenop die rotsformaties bevinden. Heb er verder niet heel veel mee en de meeste kloosters lagen ook verborgen in de mist dus je zag er vaak geen fuck van. Maar mensen als jullie "Meteora Monasteries" gewoon even googlen;) Dan zie je hoe het er zonder mist uit ziet. Ik heb helaas weinig van het uitzicht kunnen zien boven in de heuvels. Echt gewoon verdomme te veel mist. Overigens weerhield me dat er niet van om heerlijk rond te scheuren. Goede en lekkere bochten in Meteora! Uieindelijk na het bezoekje aan het laatste klooster langzaam naar beneden gescheurd. En ja hoor toen was de mist een heel klein beetje verdwenen waardoor ik toch nog van het uitzicht kon genieten. Super mooi gebied daar. Stiekem had ik graag in 1 van de kloosters overnacht, maar het was duidelijk 1 grote toeristen attractie. Er leven nog wel monniken, maar wat die doen geen idee. Het was allemaal museum-achtig.
Daarna de rest van de avond heerlijk lui op bed gechillt en helemaal geen donder uitgevoerd. Was ook wel eens even lekker.
Toen de volgende dag. Het was droog! Ik dacht yessss! Nog geen half uur aan het rijden en het begon echt goed te regenen. Zo'n typische Hollandse regenbui. Oh ja en dit was de eerste keer dat ik met de ouderwetse kaart heb gereden want de TomTom kent blijkbaar in Albanië niet heel veel wegen en wilde me helemaal via Macedonië naar Albanië sturen. Dat was een 7 uur durende rit waar ik eigenlijk niet zo heel veel zin in had. Dus beetje uitgevogelt hoe ik naar de grens van Albanie kon komen en vanaf daar richting Tirana. Op de rit door het binnenland van Griekenland zag ik wel ineens dat het toch echt wel crisis is in Griekenland. Aan de kust is alles nog aardig pracht&praal maar landinwaarts is het vies en oud en heb ik heel wat krottenwijken gezien. Niet bepaalt een mooi beeld van Griekenland.
Maar goed uiteindelijk op de snelweg beland en al gauw een bordje met een plaats in Albanië dus volgen dat kreng. Doordat ik helemaal gefocust was op plaats namen die ik moest volgen vergat ik bijna te tanken.
Het had dus weinig gescheelt of ik zat met een lege tank ergens langs de snelweg, gelukkig niet het geval en vanaf toen ook met een half oog op de benzine gelet, want het verbruik verschilt nogal met het bergachtig gebied. En toen was het zover! Na bijna 3 uur rijden was daar de grens overgang naar Albanië. Stond dus echt een dikke rij en ik snapte er geen zak van. Na een half uur daar staan, in de regen, wilde ik toch weten waarom er geen beweging in kwam. Maar probeer bij de Albanese grens maar een Engels sprekend persoon te vinden. Ik weet niet waarom maar die gasten zien er alles behalve vriendelijk uit. Maar goed na wat geklungel kwamen er dus een aantal woorden uit: European, Go & Good. Dus blijkt dus dat ik als Europeaan vrije doorgang heb, niks geen problemen en de Albaniërs moeten wachten, wachten en nog eens wachten. Gekke dingen. Ik moest wel even door 3 check points heen waar m'n papieren keer op keer grondig werden gecontroleerd maar toen kon ik toch uiteindelijk de hele rij voorbij scheuren en Albanië in toeren.
Het regende dus nog steeds. Dat maakte m'n humeur niet bepaald beter en Albanië zelf maakte het nog erger. Ik dacht echt wtf doe ik hier! Het was allemaal zo grauw en lelijk en heel veel armoede. En ze hebben een rare manier van huizen bouwen kwam ik al snel achter. Overal zag ik huizen, of nou ja meer geraamtes staan van huizen. Met 2,3,4 verdiepingen en met het dak er al helemaal op compleet met dakpannen. En daarna doen ze dus pas de muren. Heel gek gezicht om een huis te zien met een 1e en een 3e verdieping en daar tussen alleen een trap zonder muren. Ik zag mezelf al van de badkamer met m'n handdoekje om naar de 3e verdieping lopen, dat moet een gek gezicht zijn. Maar goed ik dwaal weer eens af. Rijden door Albanië dus en nog steeds zonder TomTom dat was best lastig. Er was gelukkig maar 1 goed uitziende weg dus ik dacht zolang ik die blijf volgen moet het goed komen. Nou tot aan Pogradec(Waarschijnlijk weet niemand waar die plek ligt, maar goed) ging het helemaal prima. Daarna werd het Drama met hoofdletter D! Overigens werd de omgeving al wel iets beter. Langs een prachtig meer gereden. Met aan de kant, echt om de 200 meter, een kraampje met verse vis(zie een kraampje inclusief aquarium voor je met daar in hele dikke zwemmende vissen) Verder zat er wel een mannetje naast in een krot die daar volgens mij permanent leeft, maar goed ik lust toch geen vis dus doeiii!
De weg waar aan de kraampjes stonden was echt het ergst wat ik tot nu toe mee heb gemaakt. Echt een gatenkaas weg. Kent iemand dat filmpje met een gozer die grappig wil doen en in een plas met water springt en daar vervolgens helemaal in verdwijnt zo diep. Nou zoiets had ik ook binnen de kortste keren, gelukkig niet zo diep, maar m'n motor kon die klappers niet zo waarderen. Dus daarna echt heel langzaam om alle plassen moeten rijden. De regen was inmiddels wel gestopt, maar doordat het zo hard had geregend was de weg ongeveer half een rivier geworden. Inmiddels was ik ook al zeiknat, zelfs m'n onderbroek en sokken. En deze rit zou zeker nog een uur duren. Maar hebben we dat dus ook weer mee gemaakt.

Gelukkig kwam ik na een uur op een weg terecht die de TomTom wel kende en kon ik de weg weer vervolgen met de pracht stem van Eva, altijd gezellig met die meid.
Owja en ik was even vergeten dat er in Europa dus landen zijn waar je geen euro hebt, oeps! Ik moest nodig tanken en natuurlijk nergens een tankstation waar je met euro's kan betalen.
Echt elk dorp waar ik door heen reed afgezocht naar een bank waar ik kon pinnen, maar die zijn dus blijkbaar heel dun gezaaid hier. Gelukkig zag ik per stom toeval een bordje van Western Union Money Transfer. Ik dacht daar moet het wel lukken en ja hoor. Ik ben nu in het bezit van zo'n 7000 Albanese Lek. Dat klinkt verdomme als veel geld, maar het is 50 euro. Ik vond het al vreemd dat ik bij alle tankstations de zelfde benzine prijs als in Nederland zag staan. Dacht toch echt dat het hier goedkoper zou zijn. Maar ik deed er dus een komma tussen. Het was geen 1,75 maar 175 Lek. Zo lijkt benzine ineens heel duur natuurlijk.
Goed tank weer vol gegooit. Was wel een beetje huiverig, want volgens de verhalen gooien ze hier vaak water bij de benzine om meer te verdienen, maar de motor doet het nog prima.
En ik had Albanië al een beetje opgegeven tot ik bij Elbasan kwam. Wat een prachtige natuur. En ik heb dus een Navigatie systeem speciaal voor de motor. Dat betekent ook dat die vaak een mooie motor route opzoekt. Dat heb ik geweten. Tirana werd met 2 borden aangegeven een blauwe en groen(de groene waarschijnlijk snelweg) Maar mijn TomTom kende alleen de blauwe. En daar gingen we ineens kriskras de heuvels in, hoger en hoger. Wat 1 super uitzicht. Ik was zeiknat en had het inmiddels al een beetje koud, maar ik heb heel vaak wauw gezegd in mezelf. Albanië is toch wel heel erg mooi. Die rit door de bergen heerlijke bochten gedraaid. Zelfs een paar keer het gast flink los getrokken. Overigens bergafwaarts weinig tot geen benzine gebruikt, ging zo stijl naar beneden dat gas niet nodig was. En was maar goed ook want na een kilometer of 10 bergafwaarts zag ik in een bocht met een flinke afgrond ineens een auto ongeveer 400 meter lager tegen de bergwand aanhangen. En daar boven stond een politie wagen. Geen idee of er nog overlevenden in zaten of wat dan ook, ben gewoon door gereden, maar shit toen dacht ik zelf wel even: Kallummm die berg af vanaf nu!
Eind goed, al goed. De berg overleefd en nu in een hostel in Tirana. Overigens heeft de rit uiteindelijk iets van 7 uur geduurd. Dus eigenwijze Henkie dat ik ben had ik net zo goed m'n TomTom door Macedonië kunnen volgen.
Hopen dat de TomTom morgen wel de weg weet want ik blijf hier 1 nachtje en dan ga ik weer verder. Niet heel veel bijzonders in Tirana. En ik wil toch graag richting Dubrovnik morgen. Nu hopen dat het morgen droog is.

Dat brengt me nog even bij het volgende.
Sommige mensen vinden mijn route niet helemaal logisch. Eerst zon, zee en strand en daarna weer kou. Waarom niet andersom? Heel logisch natuurlijk ik dacht eerst genieten van het weer en daarna langzaam weer omhoog om een beetje te wennen aan dat Nederlandse klote weer. Misschien een beetje karma dat ik vandaag dus meteen de volle laag met regen over me heen kreeg. Maar zolang het nog niet te koud is ben ik helemaal tevreden. Ik heb al wel het weer een beetje gecheckt voor de komende dagen en er zijn een aantal plaatsen die ik graag wilde bezoeken, maar waarschijnlijk niet meer doe omdat het weer gewoon slecht is en ik ben heel makkelijk ik ga niet ergens naartoe als het alleen maar regent die periode. Dat is het makkelijke van eigen vervoer, ik kan gaan wanneer ik wil. Dus wie weet ben ik ook wel eerder terug dan verwacht.

Ik dacht even een kleine update, maar het is toch weer een flink verhaal geworden. Denk niet dat ik meteen morgen weer een heel verhaal heb, maar wie weet maak ik wel weer hele gekke dinge mee.
Nu ga ik eens kijken of ze hier nog iets lekkers te eten hebben in Albanië. En daarna heerlijk slapen. Het hostel waar ik zit lijkt overigens meer op een hotel dan hostel. Best luxe en dat voor maar 1820 Albanese Lek gek