Warm, warmer, warmst

Albanië begon dus erg nat. Na aankomst in Freddy's Hostel in Tirana had ik eigenlijk geen zin meer om iets te doen, maar na een heerlijke warme douche van een half uur, langer kon niet want ik had al het warme water opgemaakt, was daar toch ineens de zin om Tirana te verkennen. Sowieso moest ik echt even wat eten want dat was er die dag nog niet echt van gekomen. Helaas in het gebied waar ik zat alleen maar cafétjes en fastfood, nergens een fatsoenlijk restaurant te vinden. Wel allemaal bakkerijen met allemaal zoetigheden. Jaaaa daar hou ik van! Dus ik heb die avond een soort toetjes maaltijd gehad, maar het was heerlijk! Verder beetje door het centrum gewandeld. Allemaal heel mooi. Prachtige gebouwen gezien, onder andere de Et'hem Bey-moskee. Verder heel veel nieuwbouw. Dus ja nog wel een beetje cultureel gedaan. Overigens heel raar om te zien in Albanië, maar je merkt het gewoon wanneer je een stad nadert. Albanië is best wel armoedig, maar zodra je een stad nadert verdwijnen ineens de krottenwijken en vliegen de immense hotels en andere toeristen trekkers je om de oren en zodra je de stad uit bent beland je weer in de krottenwijken. 1 hele gekke wereld. Ook heb ik inmiddels in Griekenland en Albanië heel veel straathonden gezien. In Tirana liep ik zelfs langs een winkel vol met honden in kooien. En gewoon prachtige honden, niet alleen van die lelijke mormels, maar echt van alles. Ik heb inmiddels al zo vaak de gedachte gehad om een hond mee naar huis te nemen. Helaas gaat dat niet. Owja en op mijn reis door Albanië kwam ik echt langs allemaal afgelegen dorpjes met daar tussen wegen waar een snelheid van 50 tot 120 toegestaan was en overal mensen. Gewoon op de weg. Lopen, lopen en nog meer lopen! Waar blijven die Nederlanders met hun fietsen?! Zou hier gouden handel zijn dacht ik zo! De boodschap voor vele Albanezen: Fuck lopen, ga fietsen! Verder Tirana niet heel veel kunnen bewonderen. Had ik ook niet echt zin in. Had zin in een nieuw land. Dus 's ochtends na een ontbijtje en een foto met Freddy, de eigenaar van het Hostel, was het tijd om een nieuw land op te zoeken. Weer een lange rit, geen 7 uur maar toch, 230 kilometer in 4 uur is ook weer een eindje. En dit keer wel m'n TomTom gevolgd. Ook al zag ik op m'n telefoon dat er een kortere route was. Ik wilde niet weer eindeloos rijden(Ja ik ben misschien ook een beetje lui).
Laatste kilometers door het prachtige landschap gingen zo voorbij. Gelukkig geen gatenkaas wegen, maar aardig wat "snelweg" waar je 90 kilometer per uur mocht rijden dus ja daar zat ik wel iiiets boven, maar de politie doet niks anders dan vriendelijk lachen terwijl ik langs rij. Wel heb ik een paar keer goed op de rem moeten trappen. Koeien, paarden, geiten, zelfs een kudde kalkoenen(Kudde kalkoenen kan dat? Bestaat dat? ach ik zeg dat gewoon) alles wandelde vrolijk de weg over. Daarnaast heb ik ook heel wat oude Albanese mannetjes met paard en wagen, of nou ja meer ezel en kar, langs de kant van de weg zien rijden. En echt als in een film zat het vrouwtje boven op de hooi baal. Super grappig. En owja na m'n natte rit was het dus warm, warmer, warmst vandaag. Iets van 20 graden en een heerlijk zonnetje. Prima touren door Albanië. En na iets van 3 uur was daar weer de grens. Dit keer ging het tot m'n verbazing een stuk sneller en makkelijker. En dat kwam vooral door 1 ding! Ik ben een Nederlander. Jaaa echt waar! Zodra de politie, douane of hostel receptie ziet dat ik uit Nederlander kom is het meestal meteen: Robben! Van persie! Johan Cruijff! Ajax Amsterdam! oftewel voetbal. Daarna vergeten ze meestal alles waar ze mee bezig zijn. Dan gaat de controle ineens heel snel, prachtig. Oh en ik heb een eerste stempel te pakken in m'n paspoort! Jeeeey! I luv yoeee Montenegro. Over Montenegro gesproken, ik had dus nul info over het land. Ik wilde het gewoon gebruiken om even te pauzeren voordat ik naar Kroatië ga. Maar wauw! Wederom viel mijn mond open van verbazing, zo'n mooi landschap en nog mooier om met de motor door heen te rijden. Ik hou van natuur en dan vooral de ongerepte variant. Montenegro is verder wel erg klein dus voor dat ik wist was ik al bijna op mijn bestemming, Budva. Ik vond de naam op de 1 of andere manier erg grappig. B tot de U tot de D tot de V tot de A.... Budbudbudbudbudvaaaaa. Dat soort ongein zat dus de hele reis in m'n hoofd. Ergens best wel irritant, maar goed ik had nog zo'n 20 kilometer te gaan en ik zag dat ik eerst nog wel een berg over moest. Niet letterlijk er overheen, maar er half over heen en omheen rijden was nogal een ritje, wel een tof ritje. Budva ligt aan de kust in een dal. En ik dacht dat Levanto in Italie in een dal lag, maar dit was echt omringd door bergen. Super uitzicht over Budva van boven af. En tot mijn verbazing was er de euro in Montenegro. Ik dacht die zullen wel weer een gekke munt soort hebben, maar niks was minder waar. Tanken is overigens ook erg leuk in Albanië en Montenegro en dan vooral vanwege de prijs. Verdomme bijna 50 cent goedkoper als in Nederland. Vol tanken dus! Wat ik wel nog steeds irritant vind is dat in Italie, griekenland, Albanië en dus ook in Montenegro de tankstation medewerkers betaalt worden om voor je te tanken. Snappen ze dan niet dat ik dat lekker zelf wil doeeeen! Ik betrapte me er vandaag wel op dat ik in Montenegro bij het tankstation om me heen keek omdat ik niemand zag die me zou helpen en ik zelfs een beetje ongeduldig werd. En ook is het in ieder land weer de vraag wat voor gekke naam ze benzine geven. In nederland Euro 95 en in de meeste landen lijkt het gelukkig daar op, maar bij sommige tankstations heb ik hele vreemde namen voorbij zien komen. Dus dan is het wel handig dat er iemand is die je kan vragen om "Benzin".
Na 4 uur had de TomTom me dan toch eindelijk naar Budva gebracht. Helaas kende de TomTom alleen maar Centrum Budva dus daar begon de zoektocht naar een Hostel. Ik had online al wel een beetje rond gekeken en ik wist dat ergens rechts in de hoek van Budva een hostel zou zijn. Maarja Budva was toch wel een beetje groot. Wat een drama! En Engels is ook lastig hier. Maar door stom toeval kwam ik uiteindelijk toch bij een hostel terecht. En cheap gek! Tot nu toe was mijn duurste (en slechtste) overnachting in Milaan, 25 euro. En in Budva heb ik 6 euro betaalt voor een nachtje. Na een heerlijk warme douche was het tijd om Budva te bekijken. Wat een prachtige plek Eerst heerlijk aan het strand gechillt en toen naar het oude gedeelte van de stad geweest, Stari Grad. Dat deel word omringd door een middeleeuwse stadsmuur en er zijn geen auto's en dus ook geen motoren toegestaan. Dus lekker rustig wandelen door de straten. Het deed me een beetje denken aan King's landing van Game Of Thrones. Sinds m'n laatste onderzoekje een klein beetje verslaafd aan die serie. maar goed wat betreft die Game Of Thrones opmerking. Morgen naar Dubrovnik en daar schijnt dus echt een deel van de serie te zijn opgenomen dus ben benieuwd of ik wat herken als ik daar rond wandel. Maar Montenegro is echt super mooi! gek dat ik gisteren nog geen flauw benul had hoe, wat & waar wat betreft Montenegro. En vandaag ben ik er en maak ik een heerlijke wandeling over de stadsmuur van Stari Grad. Echt een prima uitzicht over Budva en de zee. Zou hier zo een week kunnen blijven als ik wil. Alleen al vanwege het super uitzicht, helaas hou ik niet zo van stil zitten dus een weekje aan het strand van Budva gaat hem niet worden! Next op de lijst is Dubrovnik, Kroatië. In Kroatië staan Dubrovnik, Split en Zagreb op de planning. En ik denk dat ik die over een weekje verspreid. Easy does it enzo! Net ook even gecheckt, maar Dubrovnik is nog geen 100 kilometer hier vandaan. Dus morgen eindelijk weer een kort ritje, soort van. Door dit landschap nog steeds 2 uur rijden.
Maar morgen dus wel een beetje uitslapen want dat heb ik de laatste dagen niet echt gedaan omdat ik zoveel moest rijden en dus niet te veel daglicht wilde verspillen.

En ja verder bekeek ik zojuist even mijn baard in de spiegel. Damn die is ook echt wel op een level van lekker gaan! Gewoon viiiiees lekker haha.

Ben verdumme ook wel lekker aan het gaan met die verhalen de afgelopen dagen. Denk dat ik jullie nu even een paar dagen met rust laat en aan het einde van m'n rit door Kroatië weer wat schrijf. Of misschien ook niet! We zullen het wel zien en jullie zullen het vanzelf wel weer lezen. Nu is het tijd voor eten in Budva en daarna hopelijk heel veel slaap. Daar heb ik zin in! Want m'n rug is killing me! De afdruk van m'n backpack zag ik vandaag gewoon in m'n schouders staan. Maar goed ik klaag verder nergens over;)

doaaaag!