Ennnnn weer terug naar de Kuna

Kort&krachtig. Daarmee bedoel ik mijn bezoekje aan Bosnië-Herzegovina.
Ik wilde graag nog naar Sarajevo, maar helaas.
Mijn natte rit door Albanië heeft uiteindelijk toch zijn tol geëist. Ik was in Dubrovnik al niet helemaal top fit, maar eigenwijze Henkie dat ik ben gewoon stug door gaan. Ergens in Mostar heb ik de strijd opgegeven. In Mostar ben ik nog wel even uit eten geweest. Voor het eerst dat ik opmerkte dat ik alleen was, heel vreemd om in je 1tje in een restaurant te eten. Overigens was het wel super lekker allemaal. Maar goed direct na het eten voelde ik al dat het niet goed ging. Hoofdpijn, koude rilling en andere griep verschijnselen. Dus toen besloten om niet naar Sarajevo te gaan, maar terug te keren naar Kroatië voor zon, zee, strand & rust. Sarajevo loopt niet weg dus ooit zal ik het zien. Mostar was al heel mooi.
De volgende dag dus richting Split. Het was een ritje van twee en half uur dus niet heel intensief, maar na een uur was ik er al helemaal klaar mee. Zelfs al die heerlijke bochten langs de kust konden me gestolen worden op de motor. Oh ja en mijn headset van de TomTom doet het om de 1 of andere reden niet meer. Dus de rit was ineens heel stil zonder mijn trouwe TomTomster Eva. Ik hoop dat ik iets van garantie op dat kreng heb, maar verder doet mijn TomTom het nog helemaal prima. Goed verder met mijn ritje. Mijn doel was om eindelijk weer in een hostel terecht te komen MET mensen. En ik wist ook al welk hostel ik zou nemen in Split dus daarheen gereden ingecheckt en daarna ontbijt/lunch gekocht en toen de rest van de middag aan het strand gezeten als een ouwe opoe. Helemaal stuk, maar het was rond de 19 graden dus de zon was heerlijk.
Aan het eind nog een stuk langs het strand gewandeld om alle beetjes zon te pakken. Toen terug naar m'n hostel. Toen zat ik er wel even helemaal door heen. Gelukkig was daar internet en m'n telefoon en dus afleiding. En ik zag dat er nog 1 andere persoon in de kamer was, maar geen idee wie. En ik wist dus dat de Braziliaanse backpacker uit Dubrovnik in Split zou zijn. Ik had hem ook gewezen op dit hostel, maar verder hadden we geen gegevens uitgewisseld. Het leek er niet op dat hij de andere persoon in de kamer was. En net op het moment dat ik dacht fuck it! Ik heb geen zin meer vandaag, ik ga slapen. Kwam daar m'n Braziliaanse kameraad de kamer binnen wandelen. Vanaf dat moment werd alles beter. Na een korte babbel zijn we samen op zoek gegaan naar voedsel. En ik had gehoord dat er een restaurant in de buurt was genaamd "Fife" en dat het erg goed en veel eten is voor een prima prijsje dus daarheen zonder al te veel verwachtingen. Maar het is 1 van de tofste plekken waar ik heb gegeten op deze reis. Bij binnenkomst vroeg ik om een plek voor 2 personen en de ober begon meteen te kloten dat er totaaaal geen plek was terwijl er plek zat was. Het is dus een restaurant voor de locals in Split. Allemaal gek volk. Het principe van "klant is koning" geldt daar dus niet. Ze zijn brutaal en onbeschoft. Je moet tegen een geintje kunnen als je daar wil eten. Je moet zelf ook gewoon brutaal zijn. Daarna echt heerlijk gegeten en heel veel andere toeristen uit gelachen die daar zaten en alles behalve brutaal waren. Ze werden echt goed belachelijk gemaakt door de bediening. Nog nooit zoiets grappigs mee gemaakt. En na m'n middagje zon en een heerlijke soep plus allemaal ander lekkers voelde ik me al een heel stuk beter. Ook het gezelschap van Tom deed me erg goed. Verder is het hostel ook top en best wel luxe met kabel tv en een computer op onze kamer. 's avonds voor het eerst sinds deze trip gewoon chill een filmpje gekeken op tv. Heel gek dat zoiets als tv me nu totaal gestolen kan worden, terwijl ik thuis echt tv verslaafd ben. Daarna heerlijk vroeg gaan slapen. Afgelopen dagen heel wat slechte bedden gehad, maar deze was heerlijk. Ik was wel om half 7 al weer wakker, maar Tom en ik hadden het plan om de Marjan heuvel op te wandelen zodra we wakker waren. Dus na een bezoekje aan Tommy de supermarkt(mijn beste vriend sinds ik in Kroatië ben) en een bezoekje aan de bakkerij, de Marjan heuvel opgewandeld en boven op de heuvel genoten van een heerlijk ontbijtje met een prima uitzicht over Split.
Ik heb inmiddels al op heel wat gekke en bijzondere plekken een ontbijtje genuttigd. Misschien denken sommige van jullie: waarom eet je niet gewoon een ontbijtje in je hostel? Simpel! De mensen die me een beetje kennen weten dat ik een hekel heb aan ontbijten, maar reken mar dat ik honger heb als ik net een heuvel heb opgewandeld of een halve stad heb doorgesjouwd! Dan lust ik verdikke wel een goede sandwich of in dit geval een suikerbol met marmelade. Ben echt verslaafd aan die krengen! Sinds ik in Kroatië ben eet ik bijna niks anders. Overigens was ik nog steeds niet top fit dus na de Marjan heuvel hebben we even een goede kop thee gedronken bij het restaurant van de vorige avond. We werden meteen herkend, maar dit keer werden we behandeld als locals. Helemaal top! Verder heb ik de rest van de dag met Tom in het zonnetje gezeten op het strand en hebben we echt de tofste gesprekken gehad van vakantie verhalen tot aan religie en buitenaards leven. En ik heb dus weer een uitnodiging te pakken! Naast Mexico, India en Engeland staat Brazilië nu ook op het lijstje. Ik voel me inmiddels al een heel stuk beter, nog steeds niet top fit, maar 2 dagen weinig tot niks doen heeft me zeker goed gedaan. Heb ik ook wel nodig aan gezien ik nog zeker 2/3 weken op reis ben. Wel weer een mooi rood kleurtje gekregen vandaag, maar ik heb genoten. En vanaf morgen ga ik zowel de kust als het mooie weer verlaten. Het is tijd om langzaam weer richting huis te rijden. Morgen naar Zagreb. En het leuke is dat Tom morgen ook naar Zagreb gaat. Dus we gaan zo even een hostel uitzoeken waar we dan alle twee naartoe gaan en dan kunnen we in Zagreb weer samen op pad. Er is zelfs al een klein plan om op zoek te gaan naar een feestje.
Voor de rest van de avond in Split is het chill tijd op m'n bedje en natuurlijk gaan we nog even naar Fife voor wat lokale brutaliteit en een heerlijke maaltijd.
En dan hopen dat ik me morgen een stuk beter voel, want morgen doen we weer een ritje van 4 uur.

Dus ja hoe Zagreb was en waar ik na Zagreb heen ga lezen jullie wel weer over een paar dagen. En hopelijk ben ik tegen die tijd ook van m'n griepje verlost.