zwitserlevengevoel

Een paar dagen zonder internet. Heeerlijk! Ik heb geen benul van dag en tijd. En het kan me eigenlijk heel weinig tot niks schelen wat de rest van de wereld doet, maar missen doe ik jullie wel! En andersom volgens mij ook want via sms krijg ik te horen dat men wil weten hoe het gaat dus ja toch maar ff internet opgezocht.

Laatste keer was ik in Luxemburg. Inmiddels heb ik weer heel wat kilometers gemaakt. Wat 1 klote stuk naar Zwitserland! Niet vanwege de afstand, maar die fucking tolwegen. Ik en tolwegen gaan niet samen! Ik kon kiezen of tolwegen of helemaal binnendoor. En binnendoor duurt laaaaang! meteen na de eerste tolweg werd mn ticket al ingeslikt door de machine en werkte mn bankpas niet en stond er binnen 5 minuten 1 hele dikke file achter me. En mijn Frans is zit ongeveer net onder het beginners level. Dus ja toen zat ik vast, zelfs met een motor kan je dan niet weg. Gelukkig was daar een niet Engels sprekende Franse vrachtwagen chauffeur die ik met handen en voeten kon uitleggen: NEE die automaat laat me er niet door! En zie daar na 15 minuten geklungel was ik binnen no time er door heen. Geeen idee wat ik fout had gedaan, maar goed. Toen toch maar dag gezegd tegen de tolwegen en met mijn motor heel wat kleine flut dorpen door gescheurd en was ik uiteindelijk 2 uur langer onderweg. Ik was zo blij om de Zwitserse grens te passeren zonder problemen. Ook omdat ik geen zin had om mijn bacpack open te maken. Leg dan maar eens uit waarom je tas voornamelijk vol zit met de as van je oma?!
Maar goed, Zwitserland! Heerlijk om na 7 jaar weer terug te zijn.
En wauuuuw gruwelijk goede benzine hebben ze daar in Zwitserland!(dacht ik) Want na mijn tankbeurt brulde mijn motor echt niet normaal. Prachtig om in de vele tunnels ff het gas flink open te gooien. Ooooh en natuurlijk ook nog de vele haarspeldbochten berg op en af. Dit is pas motor rijden dacht ik bij mezelf.
Maar goed eindpunt was Doppleschwand, een heel klein plaatsje in Zwitserland. Daar woont Willi met zijn vrouw Vreni en de kinderen Mike & Michelle. (owja ik ga wss met veel namen komen. Voor de meeste niet interessant, maar wel voor mijn familie).
In Zwitserland wist niemand dat ik kwam, maar zodra Willi m'n blije hoofd zag herkende die me meteen. En het was totaal geen probleem als ik 2 nachten wilde blijven slapen bij familie Emmenegger. Natuurlijk werd meteen de hele vriendenkring gebeld met de mededeling dat de Hollander weer in het land was. (klinkt als een hele invasie). Ik weet niet of ik het al gezegd had, maar damn! Heerlijk om na al die jaren weer hier te zijn. Zwitserland is altijd een soort 2e thuis geweest.
Donderdagochtend stond Sonja al meteen op de stoep en werd ik uitgenodigd om daar vrijdag te komen eten. Maar voordat ik echt kon gaan feest vieren enzo moest ik eerst wat anders doen. De Napf beklimmen stond bovenaan mijn lijstje. Vooral dat "Beklimmen" zag ik een beetje tegenop in m'n leren motor outfit. Want naast dat het niet fijn wandelt was het hier ook nog flink warm. Gelukkig werd er meteen een auto in de aanbieding gedaan. Toeren met een auto door de bergen kan nu dus ook van mijn to-do lijst awyeaah.
met een rugzak vol oma, een banaan en wat water(ja vooral die banaan en dat water konden niet ontbreken!) de Napf opgewandeld. Op zoek naar het kruis waar mijn tante zo'n 15 jaar geleden is uitgestrooid. Het was 1 emotionele bedoeling dat kan ik je wel vertellen. En toen was ik heel even toch echt wel helemaal alleen alleen. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb en mijn oma en tante vast ook. Daarna kon ik het natuurlijk niet laten om helemaal naar de top van de berg te gaan. Dus toen was de dag snel voorbij met een berg wandeling van 2 en half uur op en ook weer de berg af. Owja en niks geen berg/wandelschoenen, maar gewoon op m'n Jordans gek! Kein problem. En heb ik het al gehad over eten?! Die avond heb ik gewoon paddenstoelen gegeten, diezelfde dag fresh geplukt in het bos. Fuck de champignons vanaf nu!
Helaas eten ze hier ook heel veel kaas en dan vooral gesmolten kaas. En nu gaan er een aantal mensen sowieso lachen. Want ik heb het niet zo op gesmolten kaas. De eerste keer kaasfondue in Zwitserland zo'n 20 jaar geleden ofzo was zo vies! Sindsdien heb ik 1 dik gesmolten kaas trauma. En wat stond er vrijdag bij Sonja op het menu? Natuurlijk... kaasfondue. Ik heb mijn bordje leeg gegeten. Ook omdat ik wist dat mijn lievelingstoetje aanwezig was, heerlijke merengue.

Eigenlijk wilde ik vrijdag al naar Frankrijk rijden, maar naast dat Sonja me had uitgenodigd was er nog een klein probleempje. En wel met de motor.
Heb ik een geluk bij een ongeluk. Willi heeft namelijk een tweewieler winkel plus werkplaats. Ik dacht laten we even mijn motor checken, zal vast niks mis mee zijn want die komt net uit de garage. Niks was minder waar. Hij pakt meteen de uitlaat vast en die gaat gewoon vrolijk alle kanten op. Dusss die was dwars doormidden. Weten jullie nog dat tanken en sterke Zwitserse benzine? Daar was ook een "ausfahrt" met een afstapje waar ik iets te snel van af gereden was met als resultaat een kapotte uitlaat. Maar goed Willi heeft het ff gelapt. Kein problem. Daarna kwamen we er ook nog achter dat een sensor die er voor moet zorgen dat je motor niet start als je standaard uitstaat het nooit heeft gedaan. Dus in Nederland maar eens een hartig woordje met de garage spreken en nu hebben we het voor de zekerheid maar weg gehaald voor het geval het straks helemaal niet meer correct werkt en mijn motor totaal niet meer start. Dus ja help me er aan herinneren dat ik mijn standaard inklap als ik weg rijd;) Verder heb ik nog een paar handige tips n tricks gehad voor onderweg met de motor.

En toen was het alweer snel zaterdag. Na een goed en gezellig fondue feestje bij Sonja en Hampi.
Zaterdag was er een mysterieus telefoontje dat ik om 12 uur bij Hotel Kreuz in Romoos moest zijn voor een lunch afspraak. In dit hotel heb ik tot mijn 10e jaar zo'n beetje elke zomervakantie doorgebracht met mijn familie. Eenmaal daar aangekomen zag ik daar Li en Anni. Li is de zus van Andreas en Anni is haar dochter en Andreas was vroeger de eigenaar van het hotel. Maar ik had hun al zeker 10 jaar niet meer gezien. Echt super! Zoveel herinneringen aan vroeger. En natuurlijk passeerden er een hele hoop verhalen van vroeger. Owja en ik word door super veel mensen herkend. Personeel van het hotel, mensen in het dorp en vrienden van vrienden. Ik was veel te jong waarschijnlijk want ik herken de meesten niet. Maar erg leuk en af en toe beschamend om verhalen te horen. Zo had ik vroeger nogal moeite met lopen. Tot mijn 3e jaar ongeveer ging ik op mijn bips door het leven, ik liep niet, ik zat op mijn luie reet en schoof mezelf naar voren. Dat verhaal heb ik inmiddels veel gehoord.
Verder was het heerlijk om Hotel Kreuz weer eens van dichtbij te bekijken want ook dit was alweer iets van 12 jaar geleden. Daarna ben ik met Li en Anni mee naar huis gegaan en waren de foto albums aan de beurt. Jaaa ik beleef ff in no time mijn hele kindertijd weer. Heerlijk! Ik moet zeggen dat ik me in tijden niet zo goed gevoelt heb. De frisse lucht in Zwitserland doet natuurlijk wonderen. Maar ok zonder gein het waren een paar emotionele, maar goede dagen voor me. En ja ik ben dus nog steeds in Zwitserland. Het liefst zou ik hier nog veeeeel langer blijven. En het is me ook al aangeboden om langer te blijven maar ik wil nog zoveel zien.
Vandaag ben ik toch nog even gebleven omdat ik nog een beetje sightseeing wilde doen. Ik heb dus de grootste viool ter wereld gezien! Gewoon Guinness Book of world records allesh! En dat om de hoek bij de brandweer in Doppleschwand. Verder ben ik vandaag ook in Luzern geweest. Ik wilde eigenlijk graag mee met de familie naar een voetbalwedstrijd in het stadion, maar dat was niet meer mogelijk. Dus ben ik maar wat cultuur gaan opsnuiven in de stad. En ben ik ook weer torens, bergen en bruggen gaan beklimmen. Eerlijk die welbekende Drake line die iedereen te pas en te onpas gebruikt kan ik inmiddels ook makkelijk gebruiken met alle dalen en toppen die ik op en af gewandeld ben.
Verder heb ik hier eigenlijk weinig gedaan. Beetje chillen, van het uitzicht genieten, wandelen, veel spelletjes gespeeld met familie Emmenegger en Michelle geholpen met frans.
Mijn Duits is inmiddels ook weer helemaal op een level. En nu leert Michelle me Zwitsers oftewel "boere duutsch"

En dan is het morgen toch echt tijd om verder te rijden.
Nice/Cannes/Monaco/Saint-Tropez is aan de beurt. En niet direct in die volgorde. Ik ga eens kijken of het jetset leventje wat voor mij is.

En voordat ik het vergeet wil ik Lars&Christiaan veel plezier wensen bij het concert van Lil' Wayne en Mac Miller morgen. Eigenlijk zou ik daar heen gaan met Solo maar ik ben eventjes op reis dus have fun en denk aan mij boys

Wat betreft foto's. Die heb ik genoeg maar die dump ik lekker makkelijk op facebook. En aangezien ik alleen op reis ben gaan daar waarschijnlijk wel wat zogenaamde "selfies" tussen zitten(Ik haat dat, maar toe dan maar omdat jullie het zijn)

Okaay dan! ik ga nog 1 nachtje heerlijk op de slaapbank in Doppleschwand pitten. Jullie krijgen allemaal heel veel groeten van een hele lading Zwitsers plus 1 hollander